Hakkımda

Fotoğrafım
En zor eğitim yollarından biri olan hayat ile kendimi eğitmiş bir insan olarak,ne kendi duygu ve düşüncelerime yabancıyım ne de başkalarının duygu ve düşüncelerine,şiir bir duygu aracından çok duyguların meyve vermesidir ki ben nice koca incir ağaçları gördüm,içi kadar meyvesi de çürümüş ve güvenilmez,meyve vermek her kökü olanın değil toprağı bereketli olanın işidir...

BİR TEK

Bir tek sen, bakmıyorsun bana
Bir de yüzün, cephen; al gamzelerin
Bir noktada sabitleşmiş gözlerin
Radar titizliğiyle çevreyi tarasa bile

Bir tek sen, duymuyorsun beni
Bir de ellerin, ruhun; durgun hislerin
Tiz bir ıslığı bile duyar olmuş kulakların
Dibinde sağır davullar inlese bile

Bir tek sen, anlamıyorsun beni
Bir de kalbin, benliğin; çıplak bedenin
Narin bir soruda takılı kalmış beynin
Milimetrik hesaplarla bilgiler, hafızana nakış nakış işlense bile

Bir tek sen, hissetmiyorsun sevgimi
Bir de tenin, caziben; kusursuz dişiliğin
Bir kibrit aleviyle ızdırap duyuyormuş yosun kıvrımlı saçların
Volkanların kör kuyularından tutsak ateşler,
üzerine birer birer saçılsa bile

Tarih: 16 / 1 / 1992

Hiç yorum yok: