Hakkımda

Fotoğrafım
En zor eğitim yollarından biri olan hayat ile kendimi eğitmiş bir insan olarak,ne kendi duygu ve düşüncelerime yabancıyım ne de başkalarının duygu ve düşüncelerine,şiir bir duygu aracından çok duyguların meyve vermesidir ki ben nice koca incir ağaçları gördüm,içi kadar meyvesi de çürümüş ve güvenilmez,meyve vermek her kökü olanın değil toprağı bereketli olanın işidir...

AŞK GÜNEŞİ

Gece oldu; herkes gibi sen de yattın ya da yatacaksın
Kapadın mı gözlerini sevgilim, uyuyor musun?
Kimbilir sen hangi köşede, nemenem bir diyardasın
Bana karşı gönlünde, bir an olsun yakınlık duyuyor musun?

Yanmaya hazır bir meşaleyim senin karşında
Bir tutam ateş ise avuçlarında, avuçlarını üzerime serpecek misin?
Garip bir yol alıyorum bıçak sırtında
Sen, beni, bu yoldan çekip alacak mısın?

İnce bir kalp aralığından, bir göz titizlikle seni süzüyor
Kapıları yüzüme çarpacak mısın?
Bir şüpheli şeytan, damarlarımda geziyor
Girip onu, içimden atacak mısın?

Parçalanmış bir yürek var ayaklarının dibinde
Basıp da üstüne geçecek misin?
Hiç batmak bilmeyen bu aşk güneşinde,
Isınmak için sen, beni hep seçecek misin?

Tarih: 10 / 2 / 1992

Hiç yorum yok: