SEPKEN

Heyhat! Gecenin zembereği mi koptu yoksa
Bu ne gürültüdür, bu ne aydınlık
Ne olmuş yani, iki bulut birbiriyle kucaklaştıysa
Bu ne gözyaşıdır, bu ne hıçkırık

Mevsimin feleği döndü de birdenbire ansızın
Yukarıda kıyametler mi koptu?
Derme çatma zahten teleme olan tabiatın dengesi bozuldu da
Bir densizin olanca acısı, içime mi çöktü yoksa ?

Neden! Yoksa zaman yine benliğini mi yitirdi?
Ne varsa bende, bu sevda aldı götürdü.
Koruyamaz oldu tenim, ilk anki halini
Ağlıyorum; ama işiten var mı ki, gören var mı üzüntümü?

İşte, yine flaşlar patladı üzerimde
Gece boyunca ben, hep bu anı bekledim.
Belki de kurtulacak gök, düşecek yere parçalanacak,
ne idüğü belirsiz o nesne
Sabah, güneş belki de yeniden doğar! . .
Hele bir sabah olsun gerisi Allah Kerim

Niçin! . . tepe taklak olmuş gibi geliyor acaba, bu dünya bana?
Gerçekten baş aşağı mı asılı duruyor bu insanlar?
Hiç bu kadar sabredip de beklememiştim; ama. . .
Bu bekleyiş, kalmasın sonunda yine yanıma kar!

Akıyor borulardan hızlıca şakır şakır yağmur
Alıyor, bir arpadan da daha uzun yol alıyor
Çarpıyor gökten, yere sular; un ufak oluyor
Yağıyor gökten sepkenler; asi ve mağrur. . .

Tarih: 26 / 6 / 1992