Hakkımda

Fotoğrafım
En zor eğitim yollarından biri olan hayat ile kendimi eğitmiş bir insan olarak,ne kendi duygu ve düşüncelerime yabancıyım ne de başkalarının duygu ve düşüncelerine,şiir bir duygu aracından çok duyguların meyve vermesidir ki ben nice koca incir ağaçları gördüm,içi kadar meyvesi de çürümüş ve güvenilmez,meyve vermek her kökü olanın değil toprağı bereketli olanın işidir...

ZEMBİZ

Yok olan bir prensesin gözyaşları mı
Hüzünlü melodilerle kıraç topraklar üzerine dökülen?
Tükenen bir balonun narin havası mı,
Sabırla lahza lahza bulutlara yükselen.

Yırtınırcasına haykırır benliğim, “Hatayı, nerede yaptım” diye
Kördüğüm düğümlenir yollar, çıkmaz caddeye.
Aşk ne benzer bir cisme ne de maddeye,
İnerken gökten zembil ile oturursun “pat” diye.

Tarih: 28 / 6 / 1992

Hiç yorum yok: