UYKUDAKİ YAŞAM
Sarı saçları, güneş gibi parlayan yar
Hayatımızın ilk baharına, yağmasın karlar
Bize de görünsün, en güzel haliyle o tatlı bahar
“Dünya” denen uykudan, uyuyup da uyanamamak var.
Acı bir zehir gibi yakıyor içimi aşkın, neden;
Ürperiyorum adeta, aşkın bu biçiminden
Şüphe ediyorum; aşktan taşan kalbimden
Kalıcı değilim; anla, sararan benzimden
Hayat, çok kısa; fark edemedin mi güzelim?
Gel, tut ellerimden; gel ki
Gezelim, eğlenelim
Tatlı tatlı, sevgiyi kana kana içelim
Tarih: 2 Şubat 1991
Hakkımda
- Duygusalt
- En zor eğitim yollarından biri olan hayat ile kendimi eğitmiş bir insan olarak,ne kendi duygu ve düşüncelerime yabancıyım ne de başkalarının duygu ve düşüncelerine,şiir bir duygu aracından çok duyguların meyve vermesidir ki ben nice koca incir ağaçları gördüm,içi kadar meyvesi de çürümüş ve güvenilmez,meyve vermek her kökü olanın değil toprağı bereketli olanın işidir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder