ÖLÜME ÇEYREK KALA
“Hayatım, pamuk ipliğine bağlı” derler ya dostum,
Boş; öyle gelir insana, bir zaman tufanı içinde.
Tik - tak sesleri gider, gelir; fırtınalar kopar. . .
İnsan, ölümü hisseder bir anda ensesinde.
Ölüm, azgın bir sapık gibi kesik kesik solur
İnsan, bu bocalama içinde çırpınır durur
Adeta dengesiz zaman çığlıkları;
İnsanı boğar, kudurtur. . .
O insan için her zevk, bir anda kurur. . .
İnsan, ömründe doyamaz ne reçele ne bala
Lakin bitmiştir ( binmiştir ?,olabilir mi?) artık, çılgın deryada ki o sandala
Sonunda sular çekilir, durulur derya
Ölüme çeyrek kala. . .
Yıl: 1988
Hakkımda
- Duygusalt
- En zor eğitim yollarından biri olan hayat ile kendimi eğitmiş bir insan olarak,ne kendi duygu ve düşüncelerime yabancıyım ne de başkalarının duygu ve düşüncelerine,şiir bir duygu aracından çok duyguların meyve vermesidir ki ben nice koca incir ağaçları gördüm,içi kadar meyvesi de çürümüş ve güvenilmez,meyve vermek her kökü olanın değil toprağı bereketli olanın işidir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder