Hakkımda

Fotoğrafım
En zor eğitim yollarından biri olan hayat ile kendimi eğitmiş bir insan olarak,ne kendi duygu ve düşüncelerime yabancıyım ne de başkalarının duygu ve düşüncelerine,şiir bir duygu aracından çok duyguların meyve vermesidir ki ben nice koca incir ağaçları gördüm,içi kadar meyvesi de çürümüş ve güvenilmez,meyve vermek her kökü olanın değil toprağı bereketli olanın işidir...

ÇORAK TOPRAK

ÇORAK TOPRAK

Gece çöküyor sabah, topraklarımın üzerine
Şaha kalkıyor sessizce her bir gölge
Sarıyor zincirler masum karanlıkları
Acılar unutulmuyor; batıyor teker teker, fersah fersah derine

Gezegenler uçuşuyor atmosferin nezdinde
“Bu, benim parlak yıldızım” diyorum, “Orada, bak. . . üzerinde
Kahrediyorum kendime çıldıracağım
Bulanıyor tenim de gecenin zift rengine

İniyor tokat olup bir bir acizliğim yüzüme
Çetin bir muhakeme yapılıyor, ruhumun baş şehrinde
Çiseliyor ince ince bir yağmur sağanağı
Ne gezer! Yetişmez olmuş küçük bir fidan bile
Çorak topraklarım üzerinde

Tarih: 16 / 10 / 1991

Hiç yorum yok: