Hakkımda

Fotoğrafım
En zor eğitim yollarından biri olan hayat ile kendimi eğitmiş bir insan olarak,ne kendi duygu ve düşüncelerime yabancıyım ne de başkalarının duygu ve düşüncelerine,şiir bir duygu aracından çok duyguların meyve vermesidir ki ben nice koca incir ağaçları gördüm,içi kadar meyvesi de çürümüş ve güvenilmez,meyve vermek her kökü olanın değil toprağı bereketli olanın işidir...

GİDECEĞİM

GİDECEĞİM

Haksızlığın kehanetine ağlıyorum
Bir bir dökülüyor, binbir gayret içinde gözyaşlarım
Asla, etki altına alamaz beni duygularım
Kararımı verdim; ben, bütün azmimle çekip gidiyorum.

Nafile, haykırmayın arkamdan; sevgi arıyorum ben
Duvar gibi dikilsen bile önüme, durduramazsın beni sen.
Bir kardeş, bir kardeşe düşman olmuşken
İlk fırsatta gideceğim ben, bu şehirden

Ne fark eder ki bir yerlere sığınacağım işte
Kaçmak değil, benimkisi baskılardan, huzur aramak sadece
Üzüntüden, önümde dursanız bile secde
Bir gün, basıp gideceğim durgun, sessizce

Lanet olsun böyle yaşama, böyle hayata
Çıkacağım belki de uzun, çok uzun seyahate
Orada kavuşacağım belki tüm benliğimde rahata
Demir alındı, benim için bu mekandan,
Beklenen denizci rüzgarı da esti artık, yelkenler fora.

Gideceğim; ama bir tek sorum var
Hiç mi menfaatinize değildi, bu ademoğlundaki eller, ayaklar?
Beni ancak artık, uzaklar paklar.

Bırakacağım ideallerimi, hayallerimi bir bir kenara
Kimbilir, sığınırım belki günlerce ağaç altı bulamadan,
Bir sağanak yağmura.
Belki de uzanırım bir gece, kimliksiz, boylu boyuna zıpkın gibi rıhtıma.
Gidiyorum ben, taşırdınız sabrımı, ağır geldi bu yük, benim sırtıma.

Yaşayacağım mekanı, kendim seçeceğim
Kum tanesi insanları, eleğimde teker teker eleyeceğim
Yaşanmış olan hayatımın üzerinden, bir kalemde geçeceğim.
Karar verdim, eninde sonunda ben, gideceğim.

Tarih: 8 / 11 / 1991

Hiç yorum yok: