Mehtabın ritimleri yankılanmakta boşlukta
Kan kusturan siyah renk yok oldu, bir çırpıda
Dengeledin geceyi masmavi ışığınla
Hoş geldin yalnızlığıma, kaçamak ay ışığı
Bulutsuz gecelerde parlayan meşalesin
Nurdan parlak yüzünle bize hep gülümsersin
Hep bizimle birlikte bir o kadar da uzaksın
Ruhumuzu terk edip karartma ay ışığı.
Çekirdekten yetişme, doğuştan yeteneksiz
Yardıma muhtaç olana her zaman kifayetsiz
Doruğundaki kefene daima ihanetsiz
Bakmasını öğret de öğrenme ay ışığı.
Sana bakan her göz, aniden aydınlanıyor
Gözlerimin içi, parıl parıl ateşle kamaşıyor.
İçimde ise bir yara daima kanıyor
Göz üstüne mil çeken bir sırrın mı var ay ışığı
Bu tatlı rüzgarın da adını anmasam alınır
Bu rüzgarda varlıklar, gökyüzüne darılır.
Senin sayende ise gece loş bir ahenge bürünür
Tutsak olan tüm ruhlara selamlar ay ışığı.
Tarih: 8 / 11 / 1992
Hakkımda
- Duygusalt
- En zor eğitim yollarından biri olan hayat ile kendimi eğitmiş bir insan olarak,ne kendi duygu ve düşüncelerime yabancıyım ne de başkalarının duygu ve düşüncelerine,şiir bir duygu aracından çok duyguların meyve vermesidir ki ben nice koca incir ağaçları gördüm,içi kadar meyvesi de çürümüş ve güvenilmez,meyve vermek her kökü olanın değil toprağı bereketli olanın işidir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder